1 Aralık 2016 Perşembe

çok üşüdüğümü bilmeyecek. mutluyum.

bencilliklerine katlanamazdım, çokbilmişliğine. (aslında savaştık ve o kaybetti.)

artık her gün kitap okuyorum, şarkı söylüyorum, çiziyorum, sabah altıda uyanıp kilometrelerce yürüyorum, dokuzda büroda oluyorum. sizi bilmem ama ben yaşadığımı hissediyorum ayazda.

ha bir de hafta sonu ölüyordum az kalsın. kahve yasak artık.. kahve içememek; denizde taş sektirememek, rüzgarda saçları savuramamak gibi bir şey. öyle bir şey işte sayın okur.

komşum beni torununa alacakmış. bu arada beş gündür şehir dışında mualla teyze, çiçeklerine ben bakıyorum. şarap içerken onlar için kadeh kaldırıyorum. onlara plak dinletiyorum. evimin en sevdiğim köşesi şu an onlara tahsis edilmiş durumda.

hafta sonu gelse de artık daha sıcak iklimlere göç etsem, kamp yapmayı özledim.

not; kenara şöyle güzel de bi fotoğraf iliştireyim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder